بهرام یا مریخ بر اساس فاصله از خورشيد ، چهارمین سیاره در منظومه خورشيدی است که در 
مداری طویل‌تر از زمين و با سرعتی کمتر از زمین حرکت میکند. هر بار چرخش مريخ به دور خورشید ، ۶۸۷ روز زمینی طول می‌کشد (شب و روز کمی طولانی‌تر از کره زمین دارد).
بزرگی مريخ حدودا نصف زمین است و قطر آن ۶۷۹۰ کیلومتر می‌باشد (مقایسه کنید با قطر زمین : ۱۲۷۵۶ کیلومتر).
جو سياره مريخ سرخ فام است و در آسمان شب از زمین نیز سرخی آن دیده می‌شود. اين سياره دارای دو قمر کوچک به نامهای فوبوس و دِیموس می‌باشد که شکلی نامنظم دارند. این دو قمر احتمالا شهاب‌سنگ‌هایی هستند که در مدار مريخ به دام افتاده‌اند. اگر شخصی در کره مریخ باشد مشاهده خواهد کرد که فوبوس ، در یک روز ، سه بار طلوع و غروب میکند. دیموس نصف فوبوس بوده و چنانچه از مریخ به آن نگاه کنیم شبیه به یک ستاره خواهد بود تا یک قمر.
مساحت سطح مريخ برابر با مساحت خشکی‌های روی زمین است. اين سياره همانند زمین ، یخ‌های قطبی ، دره‌های عمیق ، کوه ، غبار ، طوفان و ... دارد. در دشت‌های آن مانند كره ماه ، گودال‌هایی حاصل از برخورد سنگ‌های آسمانی دیده می‌شود. با وجود اندازه کوچکش ، بلندترین قله‌ی منظومه شمسی یعنی کوه المپوس و بزرگترین دره‌ی منظومه شمسی در این سیاره پیدا شده است. فرسوده بودن بیشتر دهانه‌های برخوردی سیاره مريخ ، نشان دهندهٔ فعالیت‌های زیاد زمین‌شناختی در این سیاره است.
روزهای مريخ ۲۴ ساعت و ۳۷ دقیقه طول می‌کشد. از آن‌جا که محور اين سیاره همانند زمین ۲۴ درجه کج است ، در این سیاره نیز فصل‌های سال وجود دارند؛ اما هر سال مريخی تقریبا دو برابر سال زمینی (یعنی ۶۷۸ روز زمينی) طول می‌کشد.
ویژگی‌های فیزیکی
مریخ شعاعی در حدود نصف شعاع زمین داشته و نيز از زمین کم چگال تر است (حجمی برابر ۱۵٪ و جرمی برابر ۱۱٪ زمین دارد). مساحت سطح آن تنها اندکی کمتر از مجموع سطوح خشکی‌های زمین است. مریخ نسبت به عطارد بزرگتر و دارای جرم بیشتر بوده و در نتیجه چگال‌تر است. این موضوع سبب شده است نیروی گرانش بیشتری در سطح عطارد وجود داشته باشد.
مریخ از نظر اندازه ، جرم و جاذبه سطح ، حالتی بین زمین و ماه دارد؛ کره ماه قطری برابر نصف قطر مریخ دارد ، در حالی که قطر زمین دو برابر قطر مریخ است. زمین دارای جرمی در حدود ده برابر جرم مریخ است ، در حالیکه جرم ماه ده برابر کمتر از مریخ است.
اشکال سطحی مریخ از فاصله دور
چون یک ستاره‌شناس بایستی از میان جو ، سیمای مریخ را نظاره کند ، معمولا سیمای مذکور به وضوح دیده نمی‌شود. یک تلسکوپ کوچک ، ویژگی‌های اصلی سطح ، کلاهک‌های قطبی سفید ، نواحی نارنجی متمایل به قرمز و سطوح تاریک‌تر را نشان می‌دهد. اشکال سطحی قابل رؤیت روی مریخ ، در مقابل رنگ نارنجی متمایل به قرمز بقیه سطح ، ظاهرا سطوح خاکستری متمایل به سبز تیره هستند. این سبزی تولید شده ناشی از خطای بینایی است که تباین بین سطوح نورانی و تاریک منشأ آن هستند.
نواحی تاریک واقعا سبز نیستند؛ آنها در واقع قرمز با شدت خیلی زیاد و در ناحیه قرمز طیف می‌باشند. نواحی نارنجی و زرد قهوه‌ای تقریبا ۷۰ درصد سطح مریخ را تشکیل می‌دهند. آنها ظاهری متمایل به قرمز را به مریخ می‌دهند.
نظرات شما عزیزان:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: